ओशो हे नेहमीच ताजेतवाने अशा धार्मिकतेचे प्रथम पुरुष. सर्वस्वी अनोखे ज्ञानी, गूढवादी. कबीरांचे `दोहे` म्हणजे मानवी जीवनाच्या विविध रूपांची विणलेली शालच! एक एक धागा म्हणजे जीवनमूल्यांचा एक एक पैलू! प्रेम, स्वप्न, सत्य, अहंकार, पद, प्रतिष्ठा, सतीप्रथा यांचा चपखल उदाहरणांसह तपशील ही कबीरांची खासियत. कबीरांचे हे वैशिष्ट्य फार विचारपूर्वक `ओशो` आपल्याला रसाळ विवेचनातून उलगडून दाखवतात. वर्तमानात जगायला शिकत भविष्यावर नजर ठेवायला सांगणारे कबीर संसारात राहून मुक्त होण्याचं सूत्र सांगतात. परमेश्वराच्या या विश्वपसाऱ्यात `आपलं` काही नाही. जे आहे ते `त्याचं` आहे म्हणूनच आपल्यानंतर जे उरतं तेच `सत्य`. गुरूची महती सांगताना `गुरू हा परमेश्वराजवळ पोहोचण्याचा संकेत आहे` असं सांगणारे कबीर अखेर म्हणतात, `मी पूर्णत: परमेश्वराला मिळवलं आहे.` `कहै कबीर मै पूरा पाया!`