Jalalela Mohar By V S Khandekar

तरुण स्त्रीपुरुषांनी प्रेमजीवनात शरीरसुखाचा भाग अतिशय महत्वाचा मानला पाहिजे, परस्परांच्या आनंदसंवर्धनाकरता आपण एकमेकांचे हात हातात घेतले आहेत, याचा त्यांनी स्वतःला कधीही विसर पडू देऊ नये, आयुष्याच्या प्रवासातली खरीखुरी मौज असल्या सोबतीतच आहे, इत्यादी गोष्टी सांगितल्या जात असल्या, तरी केवळ कामतृप्ती हे संसाराचे कधीच ध्येय होऊ शकत नाही. आकाशातल्या चंद्राला हात लावण्याच्या धडपडीत माणसाचे पृथ्वीवरले पाय सुटले, तर तो तोंडघशी पडतो. तो चंद्र योग्य वेळी अनेकांच्या हाती लागतो; नाही, असे नाही; पण त्याचा लाभ संसाराच्या सुरवातीला होत नाही. दहावीस वर्षे संकटे आणि सुखे यांची चव जोडीने घेतल्यावरच त्या चांदण्याची वृष्टी होऊ लागते. त्या दृष्टीने उदात्त प्रीती हा शुक्ल पक्षातला चंद्र नाही; तो वद्य पक्षातला आहे. They hold hands to heighten the intensity of life. The real happiness lies in touching each other` Many such things are said while considering the relationship between a man and woman. But, trying to satisfy the lust for sexual pleasures should never be the ultimate aim of married life. If we uplift ourselves too much in an attempt to touch the sky then we are sure to fall down. Many people do achieve this, but when one is beginning his/her married life then this achievement is almost impossible. It is after spending 1020 years together in a married life, after going through moments of happiness and sorrow together, over and over again we experience the serenity of the night. Undemanding love is like the waxing moon and not like the wanning moon.