Ekadash Katha By Chhaya Mahajan

आणि तो भास्कर... माझा नवरा? कोण लागतोय ग तुझा? तो कुजट छातीचा पिंजरा... तो किडका माणूस... कोण तुझा? तुझ्या नावाला लागणारा कलंक झाकला त्याने म्हणून केवढी विंÂमत दिलीस? तुम्ही काय किंमत चुकवणार? किंमत चुकवतेय मी...! माझ्या शरीराची किंमत! मन मेलं माझं. मला ना घर आहे ना आईबाप. तो मला नांदवणार नाही या भीतीने आलात तुम्ही. माझी काळजी आहे म्हणून नाही. कशी आई आहेस तू? पोटचा गोळा असा लोकांसाठी खाईत टाकलास? कशाला शिकवलं मला? कशाला सारखं स्वत:च्या पायावर उभं रहा म्हणत होतीस? अंधारे बोचरे धरून डोळे पुसायचीस तू - तुला मी तशी व्हायला नको होते ना? And that Bhaskar… My husband? Who is he to you, eh? That diseased, emaciated chest…that rotten man… What does he mean to you? He covered up the stigma you may have had top bear. But what price have you paid for it? How are you two going to recompense? I am the one who is paying the price...! With my body! My mind is dead. I have neither a home nor parents. You came fearing that he may disown me. Not because you cared. What kind of a mother are you? You, who threw your own child to the wolves? Why did you educate me? Why did you always insist that I stand on my own feet?... You did not want me to be like that, isn’t it?