डॉ.आनंद नाडकर्णी यांचा तो हाय दिवस जातिल

...ज्याच्या नजरेतून ही गोष्ट सांगितली आहे त्या मुलाचे नाव मोहन आहे. सतरा-अठरा वर्षाचा हा अनाथ मुलगा. कोकणातल्या एकाला. स्वत:च्या:वर परिवार राहण्यासाठी धडपडणारा, एका पायाशी मुलाचा, सुहासाचा; 'केअरटेकर' म्हणून मुंबईला. लहान मुले हॉस्पिटल सुहास सोबत राहतात. शिवायच्या हॉस्पिटल अनुभवी अनेक व्यक्ती. आजवर, फक्त येणा-या चोवीस तासाच्या हिशोबाने जगण्याला अंगावर घेणा-या मोहनला वातावरणात जाणले होते: स्वत: करूणेची, सेवाभावाची! आरोग्य आणि आरोग्य, जीवन आणि मरण अशा टोकांमध्ये हेलकावणारे हॉस्पिटलचे दिनक्रम मोहन पाहताने टिपू सीट. जगण्यावर प्रेम करणारी इच्छा, स्वार्थापलीकडे जातची भावना आणि नियत निरगाठी प्रवाहात मोहन कधी सहभागी होतो त्याला कळत नाही. जशी मदत करणारी माणसे आपल्याला भेटतात उभ्या करणार माणसे. फक्त वॉर्डातले छोटे, मोहनसाठी 'माझी मुले' बनून जातात. मोहनच्या जगण्याला एक निश्चित दिशा. मोहन, सुहास आणि मोहनाच्या निवडचाआ प्रवास सुरूच राहतो, वास्तवाचे भान नकाशा आणि क्षण स्वप्नांची जाण संख्या. ही कहाणी घरल्या सर्वांनी (शक्य एकत्र, मोठयाने) वाचण्यासाठी आहे. डॉ. आनंद नाडकर्णी एम. डी., डी. पी. एम. (मनोविकार खासदार) १. ठाण्यामध्ये आय. पी. एच. अर्थात 'इन्स्टिटयूट फॉर सायकॉज हेल्थ' या बदलाच्या पुढे २५ वर्षे मानसिक आरोग्याच्या क्षेत्रामध्ये विविध उपक्रम राबविले जातात. २. तुमच्या 'मुक्तांगण' व्यसनमुक्ती केंद्राचे संस्थापक, विश्वस्त आणि सल्लागार. ३. मानसिक आरोग्य आणि समाज यांच्यामधली अज्ञान आणि गैरसमजुतींची दरी कमी करण्यासाठी अनेक माध्यामातून अथक प्रयत्न. ४. स्वभावविभाव, विषादयोग, मुक्तीपत्रे, मनोगत, शहाण्यांचा सायकिअट्रिस्ट अशा एकूण १६ पुस्तके लिहिणे. ५. सध्या मराठी व्यावसायिक रंग रेखावरती सादर करत आहेत 'गेट वेल सून' आणि 'जन्मरहस्य' या नाटकांचे लेखन. मनोविकारशास्त्र, व्यसनमुक्ती आणि सामाजिक कार्य या संदर्भातील अनेक पुरस्कारांनी सन्मानित केले.