Dollar Bahu By Sudha Murty

फार विचित्र आहे हा देश! ते एक रंगीबेरंगी कोळ्याचं जाळं आहे. तिथे नोकऱ्या आहेत, यंत्रतंत्र आहे. सुख संपत्ती आहे, डॉलर्स आहेत. आपली माणसं त्यातल्या कशाला तरी बळी पडून तिथं जातात पण माघारी यायला जमत नाही. तिथून जावं असा आपला देशही नाही. तिथून बाहेर पडण्यासाठी शेकडो खिडक्या आहेत, पण आत बोलावणारा एकही दरवाजा नाही. तिथल्या जीवनाची तुम्हाला कल्पना नाही. सेलमध्ये खरेदी करायची आणि डॉलरला चाळीसनं गुणायचं! असं जगणारी मंडळी सुखी असतात काय? तिथं हजार डॉलर्समध्ये सामान्य काम करत राहायचं आणि इथं चाळीस हजार रुपये पगार मिळतो असं सांगून भाव खायचा. तिथं डॉलर मिळविण्यासाठी आम्ही आपली माणसं, घरदार सगळं सोडून, तिथल्या थंडीवाऱ्याला तोंड देत राहतो, पण तिथल्या समाजाचं अविभाज्य अंग होऊ शकत नाही. फारच महाग पडतो हा डॉलर! पण हे भारतात कुणालाही समाजात नाही. पैशाच्या दलदलीत सापडलोय आम्ही! आमच्या लायकीपेक्षा फार उत्तम नोकरी मिळते तिथे. जाती, भाषा यांचं राजकारण नाही तिथे. सुखानं आपलं आपण काम करू शकतो. तिथलं सगळं सोडून मी इथं आलो तर आलो तर आणखी दु:खी होईन.` This country is weird. It is a huge and colourful cobweb. There are jobs here, machines here, mechanisms here, happiness, treasures, dollars, you will find everything here. Our people fall prey to the luxury. But once they reach here, they are unable to turn back. Our country also has nothing to call them back. Our country has thousands of windows to go out, but not single door to call them back through, to take them in. You will not be able to imagine the life there. Are those people happy who end up buying only in sales and who keep on multiplying the dollar with the current rate of rupee? There they earn thousand dollars and work in very ordinary circumstances, but they pretend to earn 40 thousands and try to protect their vanity. We go over there to earn dollars, for that we leave everything that we are a part of, our people, our relatives, our origin, we face the harsh weather there but we never become a part of their life. None of the Indians understand how costly this dollar is for us. We are caught up in the marshy business of dollars. There we get a much better job than we deserve. There is no politics of language, caste etc. We can work in a happy environment with a contented mind. If I leave everything and come back then I will be very depressed.