वि.स.खांडेकर यांचे अविनाश

''...सरस लघुनिबंधाची रबरी फुग्याशी तुलना वाटते. अगदी सुरकत्या गेलेल्या टीचभराच्या तुकड्याला तोंडी कलावंत जनता फुकला, त्याचा क्रमाने अंक होत जात आकृतीकृती जसे मनोहर रूप धारण करते, त्याप्रमाणे साध्या, पण सुंदर अनुभव, ओझरत्या, पण कुतूहल विचाराशी विसंवा क्षणभर चमूआन जाणिया चमत्कृति कल्पनेशी खेळ, लघुबंधन आपली रचना कल्पनेशी खेळ. निर्माण करत असतो. स्वतःचा सुरकुत झालेला तुकडा धसमुसळेपणाने फुकून काही त्याचा सुंदर रबरी फुगा होत नाही. फुगा फुगूवर तो जोराने फुगूनही चालत नाही. तो समोर फुटून. लघुनिबंधाचा प्रारंभ आणि विकास कलाही अशीच नाजूक आहे....''खांडेकरांच्या अभिजातमधून उतरलेल्या लघुनिबंधांची शैली नजराणा! माणसाला एकटेपणाची गरज असते पण एकटेपणाची नाही. ज्या व्यक्तीला अनेक मित्र असतील याची खात्री असते, ज्याला त्याची आठवण येत असते, तो कधीही एकाकी होणार नाही. लोकांचा असा विश्वास आहे की हिचकी हे जवळच्या आणि प्रिय व्यक्तीच्या स्मरणाचे संकेत आहे. आपल्यावर प्रेम करणारा, आपली काळजी घेणारा आणि आपली आठवण ठेवणारा कोणीतरी आहे या विचाराने सुरक्षित वाटणे हा या गृहितकाच्या मुळाशी असलेला विचार आहे; नाही का?