मेघना पेठेरची आंधळ्याच्या गई

घटना घडतात. पुरात ओंडक्या माणसं वाहून जातात. घडते ते घडून जातं... पण तरीही पर्याय असतातच... तडफडण्याचे... हसण्याचे... रडण्याचे... हरण्याचे... फिरण्याचे... कार्यक्षमतेचे... सूडचे... स्वीकृत... तुकण्याचे. साक्षित्वाचे...सला एकच निवडता असतो, आणि निवडा तर नेहमीच असतो! पर्यवसान ऊक नसताना अंधारात लोकशाही ठाम उडी... माणसाच्या स्वकीय नियत आहे ते. यालाच आपण आरोपी म्हणतो! जाणिवेचा लख्ख उजेड नाही, आणि नेणिवेचा गच्च अंधार नाही, अशा तिन्हीसांजेला, अंधुक प्रकाशातल्या जुलमी रानात सोडव्या लागणा-या आंधळ्याच्या गायी... त्यांना देव राखतो...! आणि आंधळा? तो तर फक्त या भोळया विश्वासाची बसरी वाजवत आरामो.