आजचं मानव मन मग ते जगल्या कोणत्याही शंकालं असो, एका विचित्र पोकळी गुदमरून तडफडत आहे. निसर्गाप्रमाणे मनुष्याची मनालाही श्रद्धा, मूल्यांची आणि विचारांची पोकळी सहन होत नाही. आपल्या भावनांना आधारभूत असलेल्या श्रद्धा उद्ध्वस्त आत्मामुळं माणूस आणि वासनांच्या द्वारे त्यांची उणीव भरून काढण्याचा प्रयत्न करत आहे. आंतरिक शांत ची पोकळी इंद्रियसुखाच्या धुंदीन भरून काढता येईल, या कल्पनेन तो वासनातृप्त संपर्काने धावत आहे... अशा समूहन वि. स. खांडेंनी वर्तमान समाजमनाची चिकित्सा करून घ्यायची तर या `ज्ञानाच्या महाद्वारात` पाऊल ठेवायला हवे. सन ७० दरम्यानचं हे वैरिक लेखन पावत पावत उलटून गेलं तरी आजही तंतो कसं गुणं याचं आश्चर्य वाटतं नि विषादही!